Decentrale overheden houden sinds eind 2013 hun geld aan in de schatkist. Dit zogenoemde verplicht schatkistbankieren geldt voor al het geld dat decentrale overheden niet onmiddellijk nodig hebben voor publieke taken. Daarmee wordt de EMU-schuld verlaagd en worden de kredietrisico's voor decentrale overheden beheerst. Het verplicht schatkistbankieren voorkomt dat decentrale overheden hun geld stallen bij partijen die weliswaar hogere rendementen bieden maar, zoals doorgaans op financiële markten, ook een groter risico op wanbetaling of faillissement kennen.

Figuur 4.5.1 Middelen decentrale overheden in de schatkist (in miljarden euro)

Bron: Mministerie van Financiën

Decentrale overheden houden steeds meer geld in de schatkist aan. Vermoedelijk is de belangrijkste verklaring voor deze stijging (zie figuur 4.5.1) dat vermogen dat eerder elders vastlag is vrijgekomen, zoals deposito’s met een vaste looptijd. Eind 2013 maakten decentrale overheden 5,5 miljard euro over aan de schatkist. Dit kwam bovenop de 1,1 miljard euro die zij al vrijwillig aanhielden in de schatkist. Eind 2014 bevatte de schatkist 6,9 miljard euro van decentrale overheden en dat bedrag groeide gedurende 2015 door tot 8,2 miljard euro. De meting van juni 2016 laat zien dat er voor 10,3 miljard aan vermogen is aangehouden in de schatkist. Dat is het hoogste bedrag sinds de invoering van verplicht schatkistbankieren. De afgelopen twee jaar zakte het saldo van decentrale overheden bij de schatkist in de laatste maand van het jaar wel altijd met ruim 1 miljard euro.