Het verzamelen en gebruiken van informatie over de doeltreffendheid en doelmatigheid van (de uitvoering van) beleid is een belangrijke voorwaarde om het lerend vermogen van de rijksoverheid te verbeteren. Goede informatie stelt ministers in staat om bij te sturen en om verantwoording af te leggen, zodat de Tweede Kamer haar controlerende taak goed kan uitoefenen.

De Algemene Rekenkamer onderzoekt daarom in de jaarverslagen in welke mate ministers informatie geven over wat ze hebben bereikt in het afgelopen jaar, wat ze daarvoor hebben gedaan en wat dat heeft gekost. Onze bevindingen hierover staan in § 3.3 van dit hoofdstuk. Ook de bruikbaarheid van de informatie onderzoeken we; zie hiervoor § 3.4. Verder geven wij over de deugdelijke totstandkoming van de beleidsinformatie een oordeel, zoals de Comptabiliteitswet van ons verlangt; zie § 3.5. Daarnaast kijken we op een aantal beleidsterreinen wat de praktijk is achter de beleidsartikelen; zie § 3.2.

De afgelopen jaren heeft een aantal departementen geëxperimenteerd met de mate van volledigheid en diepgang van hun beleidsinformatie in begroting en in jaarverslag. Dit experiment liep in 2009 af; in 2010 werd het geëvalueerd. In § 3.1 staan we eerst bij deze evaluatie stil. In de daaropvolgende paragrafen gaan we in op het beleid in de praktijk.