Maatregelen in het hoofdwatersysteem op het gebied van waterkwaliteit ten behoeve van de Kaderrichtlijn Water worden verantwoord op dit artikel. De maatregelen worden uitgevoerd in tranches; dit zijn uitvoeringsprogramma’s behorend bij de stroomgebiedbeheerplannen. De eerste tranche volgt uit de plannen van 2009 (periode 2010–2015), de tweede uit de plannen van 2015 (periode 2016–2021) en de derde is een voorschot op hetgeen in de plannen van 2021 (2022–2027) zal worden opgenomen.

Waterveiligheid en waterkwaliteit vragen specifiek aandacht in de Zuidwestelijke Delta en in delen van de grote wateren. Hierbij is middels «overige aanlegprojecten» mede aandacht voor ontwikkelingsmogelijkheden en veiligheid van de scheepvaart, en voor natuurcompensatie, recreatie en het verbeteren van de habitat van flora en fauna (Natura 2000).

Het artikel investeren in waterkwaliteit is gerelateerd aan beleidsartikel 11 (Integraal Waterbeleid) op de Begroting Hoofdstuk XII.

• Ad 1) Bij projecten uit de KRW tweede en derde tranche is minder verplicht (€ 4,8 miljoen), onder andere als gevolg van een langere aanbestedingsprocedure. Daarnaast zijn bij verschillende maatregelen vertragingen opgetreden doordat de onderhandelingen met opdrachtnemers en derden nog lopen (€ 3 miljoen).

• Ad 2) Bij de realisatie van het programma Kaderrichtlijn Water is sprake van een verschil tussen begroting en realisatie van € 5,9 miljoen. In de eerste tranche bleek de voorziene risicoreservering niet nodig. Bij de tweede tranche zijn lagere kasuitgaven gerealiseerd, omdat meer tijd nodig is voor aanvullende onderzoeken en marktverkenning. De uitvoering van de planstudie van het project Herstel gebied Brunnermond is hierdoor verschoven. Daarnaast zijn er enkele kleine meevallers bij projecten zoals bij Waterbodem Sanering en de Flakkeese Spuisluis. Een nadere toelichting is gegeven bij het projectoverzicht (7.01.01).

7.01 Investeringen waterkwaliteit

Het op orde krijgen en houden van een duurzaam watersysteem tegen maatschappelijk aanvaardbare kosten, waardoor Nederland schoon water heeft.

Verbeterprogramma Waterkwaliteit

Het Verbeterprogramma Waterkwaliteit bestaat uit maatregelen die zijn geclusterd tot concrete projecten. De projecten richten zich op het herstel van natuurlijkere overgangen tussen land en water, zoet en zout en van verbindingen, waaronder die tussen het hoofd- en regionaal watersysteem. Het betreft vooral aanlegprojecten om een meer natuurlijke inrichting van de watersystemen te bewerkstelligen. Dit moet bijdragen aan het bereiken van een goede ecologische en chemische toestand van de watersystemen, zoals de Europese Kaderrichtlijn vraagt. Tevens draagt dit bij aan de doelen voor Natura 2000 en de Kaderrichtlijn Mariene Strategie. Hieronder zijn de indicatoren en kengetallen voor waterkwaliteit opgenomen. Deze indicatoren en kengetallen zijn gerelateerd aan beleidsartikel 11(Integraal Waterbeleid) op de Begroting hoofdstuk XII. De uitvoering van het verbeterprogramma is in een drietal tranches verdeeld. Voor de eerste tranche (2009 – 2015) is geen project meer in de planuitwerking. De meeste projecten zijn afgerond en enkele zijn nog in de realisatiefase.4

Projecten KRW eerste tranche

Bron: Rijkswaterstaat, 2016

De tweede tranche is gestart in 2016. De meeste projecten in de tweede tranche zitten in de verkenning en planuitwerking of realisatie.

Projecten KRW tweede tranche

Bron: Rijkswaterstaat, 2016

Bovenstaande tabellen/figuren geven inzicht in de voortgang van de projecten van de eerste tranche en de tweede tranche. De beleidsinspanningen van de Minister van IenM richten zich op de regie en realisatie van deze projecten. De derde tranche start in 2021.

Anders dan in de eerste tranche, zijn vanaf de tweede tranche geen projecten meer opgenomen die de migratie van vissen tussen het hoofdwatersysteem en de regionale wateren moeten bevorderen. De uitvoering hiervan is overgedragen aan de waterschappen, die hiervoor een bijdrage ontvangen. Hierdoor is het aantal projecten lager.

Over de uitvoering van alle maatregelen, ook die uitgevoerd door de waterschappen, gericht op de ecologische en chemische kwaliteit van de oppervlaktewateren in de stroomgebieden van de Rijn, Maas, Schelde, Eems en de uitvoering gericht op een goede chemische en kwantitatieve toestand van de grondwateren in de vier stroomgebieden wordt de Tweede Kamer jaarlijks geïnformeerd via «De Staat van ons Water»5.

Toelichting:

• Ad 1) Door vertragingen in de vergunningverleningen als gevolg van de invoering van de Waterwet en aangepaste planningen van opdrachtnemers, zijn een aantal werkzaamheden doorgeschoven naar 2016. Dit heeft geleidt tot een hogere realisatie.

• Ad 2) Bij de tweede tranche zijn er lagere kasuitgaven vanwege een verschuiving bij de uitvoering van de planstudie van het project Herstel gebied Brunnermond. Bij het project is meer tijd nodig voor aanvullende onderzoeken en marktverkenning. Daarnaast zijn er enkele kleine meevallers bij projecten zoals bij Waterbodem Sanering en de Flakkeese Spuisluis.

7.02 Overige investeringen waterkwaliteit

Naast het Verbeterprogramma Waterkwaliteit ten behoeve van de Kaderrichtlijn Water zijn hieronder de overige aanlegprojecten inzake waterkwaliteit opgenomen.

De overige investeringen waterkwaliteit hebben betrekking op de volgende producten:

Verruiming vaargeul Westerschelde

De derde verruiming van de vaargeul van de Westerschelde (zowel op Vlaams als Nederlands grondgebied) is in 2015 uitgevoerd en gefinancierd door het Vlaams Gewest. Dit geldt ook voor het onderhoud van de verruimde vaargeul. Nederland financiert maximaal € 30 miljoen op Nederlands grondgebied voor wrakkenberging, kabels- en leidingenbescherming, vaargeulwandverdediging, onderzoek en monitoring. In 2016 zijn de reguliere monitorings-, analyse- en rapportagewerkzaamheden uitgevoerd.

Natuurlijker Markermeer–IJmeer

Ecologisch is de kwaliteit van het Markermeer en het IJmeer na de afsluiting van het IJsselmeer in 1976 fors achteruit gegaan. Door verschillende processen en versterkt door de aanwezigheid van slib is het voedselaanbod voor vogels (mosselen en vis) sterk gedaald. In het programma Natuurlijker Markermeer–IJmeer zijn mogelijke maatregelen ter verbetering van de ecologische kwaliteit onderzocht en in de praktijk getoetst. Vanaf 2016 worden de resultaten van dit project publiek beschikbaar gesteld via de website Markermeer–IJmeer.6

Natuurcompensatie Perkpolder

Het project «Natuurcompensatie Perkpolder» maakt onderdeel uit van het wettelijk verplichte natuurcompensatieprogramma voor de tweede verdieping van de Westerschelde. De gebiedsontwikkeling combineert de natuurdoelstelling met functies als wonen en recreatie en innovatieve concepten voor de lange termijn waterveiligheid. De financiële afwikkeling van het project vindt plaats in 2017.

7.03 Studiekosten waterkwaliteit

Dit betreft enerzijds studie- en onderzoekskosten voor het Deltaprogramma (MIRT-onderzoeken) en daarnaast de overige studiekosten op het gebied van waterkwaliteit.

Met de Delta-aanpak waterkwaliteit en zoetwatergeven alle betrokken partijen (overheden, maatschappelijke organisaties en kennisinstituten) een impuls aan de verbetering van de waterkwaliteit. De op 16 november 2016 ondertekende intentieverklaring bevat ruim 120 acties. De uitgaven in 2016 zijn vooral gebruikt om inzicht te krijgen welke acties nodig zijn. Via diverse bestuurlijke en ambtelijke bijeenkomsten zijn achtereenvolgens de volgende stappen doorlopen: Analyse, Ambitie, Actie en Alliantie. En is door de kennisinstituten in beeld gebracht op welke wijze de instituten gezamenlijk kunnen bijdragen. In 2017 zal op basis van de prioriteiten en kennisleemten bepaald worden waar nader onderzoek gedaan wordt. Speerpunten in de aanpak zijn het terugdringen van de problematiek van nutriënten in het grond- en oppervlaktewater, de belasting van het water door de lozing van gewasbeschermingsmiddelen en tenslotte het verminderen van waterverontreiniging als gevolg van medicijnresten en nieuwe stoffen. De uit te voeren onderzoeken zullen zich deels richten op de analyse van deze vraagstukken maar ook in belangrijke mate op het identificeren van effectieve maatregelen.